Derin bir nefes al.
En rahat yastığı, omuzlarının kendini güvende hissedeceği yere yerleştir.
Bu mevsimde, sevdiğin içeceğini yanına al.
Hadi.
Yak bi sigara.
Gözünün ucu ile arada bir televizyonu kes.
Sonra elinin ucundaki telefonuna bak. Bir arayan olmuş mu? Ya mesaj atan?
Yok dimi.
Güzel.
Yalnız olduğunun farkında mısın?
Tüm bunları kendi kendine yaptığının?
Kendi keyfin için.
Cevap; evet.
Tabii.
Yalnızlık güzeldir.
Yanında türlü türlü insan istediğin her anlardan sonra kendi kendine kalmayı dilediğin anlar çoktur başkalarını dilediğinden.
Huzurludur.
Tartışmasızdır.
Kendi kendinin en iyi dostu olmak pahabiçilmezdir. Çünkü öyle bir şeydir ki bu, o an ne yapmak istiyorsan sen kendinle onu yapabilirsin. O an ne hissediyorsan, onu söylebilirsin benliğine.
Çekinmek yok.
Utanmak yok.
Rahatlığa gel be paşam.
Budur güzellik.
Ağladığınız, sayıkladığınız, birilerini dilediğiniz anları bi boş verin.
Kendi kendinize neler yaptığınıza bakın. Oturup saatlerce sayfada duygular ifade edebiliyor, kimileri resim çiziyor, kimileri müzik dinliyor, kimileri en sevdiği filmi izliyor. Bir başkasının sevdiği değil, kendi.
Biz özeliz.
Özel biri ile birlikteyiz.
Eşi benzeri olmayan,
Kendimizle.
Kıymetini bilin.
Kendinizin. Değerini bilin. Kendi kendinize kaldığınız dakikaların, saatlerin, günlerin...
Çünkü gelenin gidenin neeedüğü(!) belirsiz bu dünyada, kendinizden başkasına güvenmenin tehlike çanları çaldığı bu gezegende her an ters-düz edilebilirsiniz.
Bunu kendinize, bu özel benliğinize yapmaya hakkınız yok.
Şimdi küllüğünde unuttuğun sigaranı söndür.
Hadi, bir tane daha yak!
